Ανθρωπιά είναι οι καθημερινές πράξεις με προσανατολισμό το ευρύτερο συμφέρον μίας κοινωνίας και όχι την ατομική ικανοποίηση. Ειδικότερα, η ανθρωπιά προέρχεται από τα θεμέλια της συνείδησης των πολιτών ως σύνολο και συνήθως ανήκουν στους άγραφους κανόνες μίας κοινωνίας. Επιπλέον, το αίσθημα της ανθρωπιάς παρακινείται από τις αξίες και την παιδεία των πολιτών. Η ανθρωπιά που μπορεί να προσφέρει ένας πολίτης σε μία κοινωνία, ξεκινάει από τον σεβασμό στους υπόλοιπους ανθρώπους και στο περιβάλλον που διαμένει, μέχρι την στήριξη ευπαθών ή μη κοινωνικών ομάδων. Ανθρωπιά συναντά κανείς από ανθρώπους που βοηθούν τους υπερήλικες στις δυσκολίες της καθημερινότητας, από πολίτες που σέβονται τον αστικό χώρο, από καταναλωτές που στηρίζουν τα τοπικά τους προϊόντα και από στελέχη δήμων, επιχειρήσεων και άλλων φορέων οι οποίοι μέσα από το έργο τους προάγουν το συμφέρον ενός τόπου.

Πολλοί δηλώνουν πως προσφέρουν ανθρωπιά αλλά λίγοι είναι αυτοί που την υποστηρίζουν και την ενδυναμώνουν. Οι αστικοί χώροι, όπως είναι τα πεζοδρόμια και τα πάρκα, βρίθουν από σκουπίδια και αποτσίγαρα, τα πάρκα και παιδικές χαρές αναξιοποίητα λόγω της έλλειψης φροντίδας, τα πεζοδρόμια καταπατώνται από αυτοκίνητα δυσχεραίνοντας τη ζωή των πολιτών. Από τα παραπάνω, μπορεί κανείς να εντοπίσει το έλλειμα ανθρωπιάς που διακατέχει τους πολίτες μίας κοινωνίας. Δεν πρόκειται για τον σεβασμό κάποιου συγκεκριμένου προσώπου. Πρόκειται για τον σεβασμό του καθενός απέναντι σε ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο που αποτελείται από ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν και να βρουν ψήγματα χαράς τη στιγμή που βάλλονται από παντού.

Η έλλειψη της ανθρωπιάς δημιουργεί το αίσθημα της αγανάκτησης και της απογοήτευσης. Πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι νιώθουν ντροπή για το μέρος που χτίστηκε όλη τους η ζωή αλλά λίγοι είναι αυτοί που θα υποστηρίξουν το έργο της ανθρωπιάς. Σε αυτό το πλαίσιο, ορισμένοι προσπάθησαν να αποτελέσουν φορείς αλλαγής και προάσπισης του κοινωνικού συμφέροντος, ωστόσο χωρίς την απαραίτητη οργάνωση και τον συντονισμό απέτυχαν. Η αίσθηση της απομόνωσης και της αποξένωσης καθώς εντριφεί στη καθημερινότητα των πολιτών δημιουργεί το φαινόμενο της αλληλοκατηγορίας όπου όλοι φταίνε και ταυτόχρονα κανείς δεν έχει την ευθύνη. Είναι κοινώς αποδεκτό πως σε μία κοινωνία αξιών την ευθύνη την έχουν όλοι. Προκειμένου να επιτευχθεί η αλλαγή που όλοι επιθυμούν, θα πρέπει ο καθένας ατομικά να δράσει, να εμψυχώσει και να προσφέρει. η δημιουργία κοινωνικών ομάδων, με στόχο την προάσπιση και την ανύψωση του ευρύτερου κοινωνικού αισθήματος μέσα από δράσεις κοινωνικού, περιβαλλοντικού και πολιτιστικού περιεχομένου, δύναται να δημιουργήσει τις συνθήκες που απαιτούνται για την καθιέρωση νέων αξιών και συμπεριφορών.

Επομένως, ζητείται ανθρωπιά από πολίτες που έχουν το όραμα να αλλάξουν και να προσφέρουν στο σύνολο. Ζητείται ανθρωπιά από τη κοινωνία προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες, που θα εξυψώσουν το αίσθημα της αλλαγής και της ικανοποίησης. Ζητείται ανθρωπιά από τη πολιτεία, τις επιχειρήσεις και τους φορείς οι οποίοι μέσα από δράσεις κοινωνικής ευθύνης θα προσφέρουν τις βάσεις των νέων αξιών και πεποιθήσεων. Συνολικά, η εγκαθίδρυση μίας κοινωνίας αλληλοσεβασμού, αλληλοβοήθειας, με περιβαλλοντική συνείδηση και αξιοπρέπεια αποτελεί επιτακτική ανάγκη για την ανάπτυξη του τόπου. Αποδέκτες των ωφελειών αυτής της αλλαγής είναι οι πολίτες μέσα από την αναβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης, οι επιχειρηματίες μέσα από την αύξηση της καταναλωτικής κίνησης και η πολιτεία η οποία θα διαχειρίζεται πλέον μία ώριμη και υπεύθυνη κοινωνία. Ίσως το έργο μοιάζει ουτοπικό αλλά κανείς δε μπορεί να αποκλείσει τη πιθανότητα του εφικτού.