Καλησπέρα καλησπέρα. Είμαι  η Αναστασία και τα τελευταία δυόμιση χρόνια ζω στην Νέα Υόρκη. Η δουλειά που κάνω δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχω σπουδάσει. Σπούδασα στην Γεωπονία του ΑΠΘ και δουλεύω ως HR Manager σε μια κατασκευαστική. Ο άνθρωπος είχε και δυο φίκους στην δουλειά που προσπαθούσα να τους ποτίζω όταν το θυμόμουν για να έχω μια δικαιολογία γι’ αυτό που σπούδασα, αλλά όχι πήγαν υπερ πίστεως και τώρα έχει φέρει δυο πλαστικούς.

Την συγκεκριμένη δουλειά εάν και πολλές φορές νευριάζω, όπως όλοι οι εργαζόμενοι την έχω λατρέψει γιατί έχω κάνει τις περισσότερες γκάφες εκεί μέσα. Η πρώτη μου ήταν όταν είχα πρωτοπάει. Είχα δεν είχα δυο βδομάδες και στην αρχή έπαιρνα τις παρουσίες των εργατών. Σε ποια jobsite είναι, πόσες ώρες δουλεύουν, τι κάνουν εκεί που είναι, οπότε έρχεται ο εργοδότης μου φανερά εκνευρισμένος και μου λέει γιατί ο Μανώλο δεν πήγε στην δουλειά; Μέσα σε 120 άτομα εργαζόμενους δεν ήξερα ποιος είναι ο Μανώλο. Του απαντάω κι εγώ ότι δεν ξέρω αλλά θα μάθω. Ανοίγω τον κατάλογο ψάχνω ψάχνω ψάχνω, βρίσκω το όνομα Μανώλο και τον παίρνω τηλέφωνο. Σημείωση το 93% των ατόμων στην δουλειά είναι ισπανόφωνοι. Οπότε του λέω κι εγώ με τα μουτζαχεντιν ισπανικά μου.

-Hola senor Manolo. Soy Anastasia de la oficina. No trabaja hoy? (Γεια σας κύριε Μανώλο. Είμαι η Αναστασία από το γραφείο. Δεν δουλεύατε σήμερα; )

-Νο, μου λεει.

– Que no; Απαντάω.

-Νο no.

Ω να σου γαργαλήσω σκέφτομαι και συνεχίζεις ο τυπάς.

-Κοπελιά εγώ ο Μανούσος είμαι. Δεν καταλαβαίνω τι μου λες.

Ο κύριος αυτός ήταν ξάδερφος του εργοδότη μου και για έναν περίεργο λόγο τον είχαν περάσει στον κατάλογο ως Μανώλο. Δεν μπόρεσα να γλιτώσω την κατάσταση, αλλά τουλάχιστον δεν έφαγα κατσάδα.

Η δεύτερη περίεργη ιστορία σε αυτήν την δουλειά είναι με έναν πελάτη. Η κοπέλα που εξυπηρετούσε τους πελάτες καθόταν δίπλα μου, οπότε έρχεται ένας τύπος, ένας μικρός θεούλης, ο κυρ Σωτήρης ο Σκέτος. Έλεγε διάφορα, τα μισά τα άκουγα, τα μισά τα προσπερνούσα και εκεί που είμαι συγκεντρωμένη στην μισθοδοσία τον ακούω να λέει « Εγώ όταν πίνω νερό, κοιτάω τον θεό.»

«Γιατί κότα είστε;» τον ρωτάω.

Αλλά η απορία μου ήταν ειλικρινέστατη. Από το χωριό μου ήξερα ότι οι κότες πίνουν νερό και κοιτάνε τον θεό, ή έτσι μου είχε πει τουλάχιστον η γιαγιά μου. Ο άνθρωπος κακάρισε λίγο, έχασε τα λόγια του ο άνθρωπος κι έφυγε.

Να σας πω την καθαρά μου αλήθεια νόμιζα ότι είχε παρεξηγηθεί και στεναχωριόμουν λίγο, αλλά τις προάλλες πέρασε πάλι από την δουλειά και μου είπε ότι  θα μου φέρει φρέσκα αυγά από το κτήμα που έχει upstate.

Φταίω εγώ μετά;

επικοινωνία: https://www.facebook.com/anastasiaallandin