Από μικρά παιδιά ανησυχούσαμε για τον βαθμό της επιτυχίας μας, αλλά είναι εκεί το πραγματικό νόημα και η ουσία; Είναι υποκειμενική υπόθεση η τοποθέτηση του «πήχη»! Είναι ζήτημα και ένα γενικότερο συνονθύλευμα προβολών και πεποιθήσεων που κουβαλάει ο καθείς στο διάβα της ζωής. Δεν ξεκινούμε όλοι από το ίδιο σημείο, και η επιτηδευμένη σύγκριση ενέχει τον κίνδυνο μετατροπής των φίλων σε ανταγωνιστές. Από την πρώτη στιγμή που ερχόμαστε στην ζωή αγωνιζόμαστε και μαθαίνουμε, ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός μας αρχίζουν με τον καιρό και οι «πολυσήμαντες επιλογές». Στην ζωή δεν χρειάζεται να είμαστε απόλυτοι ωστόσο απαιτείται να παίρνουμε σωστές επιλογές. Βέβαια στο ερώτημα και ποια ακριβώς είναι η σωστή επιλογή έρχεται η θεωρία της σχετικότητας να κλείσει τον προβληματισμό! Η απόκτηση των υλικών αγαθών έχει κυρίως μια παροδική επίδραση στην προσωπική μας ευτυχία. Η πραγματική ευτυχία κρύβεται στη στιγμή εκείνη που ο κάθε «μεγιστάνας» θα παραδώσει την περιουσία του στις επόμενες νέες γενιές ενώ ο ίδιος θα αποσυρθεί σε κάποιο εξωτικό νησί ψαρεύοντας όλη μέρα…

Πηγαίνοντας μια βόλτα στην παραλία ακούω μητέρες να αγωνιούν και να προβληματίζουν τα παιδιά τους για την «ακριβοθώρητη» επαγγελματική τους αποκατάσταση. Το άγχος ήταν σε πρώτο πλάνο γύρω από τον βαθμό απόδοσης στα μαθήματα και σε δεύτερο στον αριθμό των πτυχίων, αγγλικών-γαλλικών-ιταλικών! Ακολούθως, περνώντας τα χρόνια το άγχος μετατίθεται στον αριθμό τον πτυχίων, των μεταπτυχιακών και των διδακτορικών. Ωστόσο, αναρωτιέμαι στην αναγωγή αυτών των αριθμών σε επαγγελματική αποκατάσταση καθώς και σε προσωπική ισορροπία και ευτυχία μήπως δεν γίνει ποτέ αντιστοιχία. Τα χρόνια περνάνε και η πλειονότητα αναλώνεται στο κυνήγι των προσόντων! Στο ποιος έχει τα περισσότερα πτυχία. Ίσως φταίνε τα στερεότυπα και οι κοινωνικές προκαταλήψεις αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Στην περίπτωση επίτευξης πολλών πτυχίων το σύνηθες είναι να αποκλίνει κοινωνικά το άτομο διότι έτσι και αλλιώς οι συνθήκες θα τον έχουν οδηγήσει σε τέτοιους μοναχικούς ρυθμούς. Η ζωή όμως είναι πολύ μικρή για τέτοιου είδους μονοπάτια επομένως είναι αναγκαία η ισορροπία. Και ενδεχομένως στην διάρκεια του κυνηγιού για τον θησαυρό τα θηρία να παίξουν καθοριστικής σημασίας ρόλο… Ενδεικτικά βήματα Αυτογνωσία Ψυχραιμία Εγρήγορση Θάρρος Χιούμορ Και …

  Η πλειονότητα των νέων βρίσκεται σε τέλμα και σε διαρκή διλλήματα, η κατάσταση αυτή αντιστρέφεται σε περίπτωση που δράσουμε συλλογικά και με αρχές αλληλεγγύης.  Ο συνδυασμός των 2 Α: Αναβλητικότητα και Απραγία οδηγούν ακολούθως σε 2 Α: την Αίσθηση Αποτυχίας. Η λύση είναι να δράξουμε των ευκαιριών και να δημιουργήσουμε οι ίδιοι τις συνθήκες της βιωσιμότητας των εγχειρημάτων μας. Χωρίς να επιρρίπτουμε ευθύνες και να αναζητούμε μονίμως τον εχθρό. Επιβάλλεται εγρήγορση και μαραθώνιος προσπαθειών προκειμένου να πλησιάσουμε το επιθυμητό! Τέλος, καλό είναι να εστιάζουμε στην ουσία των πραγμάτων διότι ως γνωστόν ο σπόρος όταν μένει στην επιφάνεια τoν τρώνε τα πουλιά… Στην συνέχεια ακολουθούν ορισμένες έξυπνες επιχειρηματικές ιδέες που θησαύρισαν τους εμπνευστές αυτών: SantaMail Πήρε μια ταχυδρομική διεύθυνση στον Βόρειο Πόλο, προσποιήθηκε τον  Άγιο Βασίλη  και χρέωνε τους γονείς 10 ευρώ για κάθε γράμμα που στέλνεις στα παιδιά τους. Ως εκ τούτου, ο Byron Reese έστειλε πάνω από 200.000 γράμματα από την έναρξη της επιχείρησης του το 2001. Κάτι που τον έκανε μερικά εκατομμύρια πλουσιότερο. Designer Diaper Bags Η Christie Rein εντόπισε επιτυχώς την …

Η φράση «το βδέλυγμα της ερημώσεως» αναφέρεται στο Κατά Ματθαίον 24:15  για το οποίο μίλησε ο προφήτης Δανιήλ. στο 9:27 «θα κάνει στερεή διαθήκη με πολλούς για μια εβδομάδα και στο μέσον της εβδομάδας θα σταματήσει η θυσία και η προσφορά, και επάνω στο πτερύγιο του Ιερού θα είναι το βδέλυγμα της ερήμωσης, και μέχρι τη συντέλεια του καιρού, θα δοθεί διορία στην ερήμωση».   Το βδέλυγμα της σύγχρονης κοινωνίας είναι η έλλειψη σεβασμού και αξιοπρέπειας. Η κατάσταση αυτή δηλαδή, η οποία προκαλεί αποστροφή. Η κοινωνία μας έχει γίνει τελείως απρόσωπη και άχρωμη με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την καχυποψία, την αδιαφορία, την αβεβαιότητα για ό,τι συμβαίνει και διαδραματίζεται γύρω μας. Οι συνθήκες, οι ρυθμοί και τα συμβάντα της καθημερινότητας δημιουργούν το πλέον ακατάλληλο κλίμα για επιβίωση. Το γέλιο και η χαρά φαντάζουν ξένα και μακρινά. Όμως, τι περιμένουμε για να αντιληφθούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε το σκηνικό;! Αυτό είναι προσωπική επιλογή του καθενός η οποία όμως είναι η πνοή και η φλόγα για συλλογική αφύπνιση και εξέλιξη διότι ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.   Εν …