Γράφει η Καλλιρρόη Νικολάου…

Γράφοντας  τη «Γλύκα της πίκρας» εντυπωσιάστηκα από τη μεγάλη ποικιλία στους χαρακτήρες των ανθρώπων. Ποια είναι άραγε η προσήκουσα προσέγγιση στο ερώτημα «ποιο το σύγχρονο ανθρώπινο είδος;»

Στα κοινωνικά δίκτυα παρατηρώ την πλειονότητα των ανθρώπων να κάνουν συνεχώς tests προσωπικότητας, τι ήταν στην προηγούμενη ζωή, ποιο είναι το επάγγελμα των ονείρων τους, αν θα ήταν ζώα τι είδος θα ήταν, αν ήταν αντικείμενο ποιο ακριβώς θα ήταν, πότε θα παντρευτούν, με ποιο διάσημο μοιάζουν και πολλά άλλα. Πόσα λόγια και ανούσιες κινήσεις χρησιμοποιεί κανείς για να κρύψει την αλήθεια του; Όλα αυτά δείχνουν μια ανάγκη για «ψεύτικη» αναζήτηση και εφησυχασμό, αφού όλοι θα κρυφτούν πίσω από τα παραπάνω αποτελέσματα των τεστ ως ανώτεροι και καυστικοί. Όμως η αλήθεια βρίσκεται αλλού · Η ποιότητα και η προσωπική δουλειά που έχει κάνει ή μπορεί να κάνει ο καθένας με τον εαυτό του, είναι κτήμα του καθενός. Έτσι αντιλαμβάνομαι ότι όλοι σκέπτονται και πράττουν τόσο διαφορετικά που σ’ εκείνο το σημείο ακριβώς χρειάζεται η ψυχραιμία διαχείρισης αυτής της διαφορετικότητας για την ορθή λήψη αποφάσεων!

Επιπλέον, η  ανάγκη για αναζήτηση, καταγραφή και ανάλυση του ανθρώπινου είδους προκύπτει και από την καθημερινή επαφή και συναναστροφή όλων μας. Ο άνθρωπος  λένε, από την φύση του είναι κοινωνικός. Ωστόσο, στη σύγχρονη εποχή, εκτιμώ πως έχει «εξελιχθεί». Η τάση του ανθρώπου για επιβίωση στο χρόνο βασίζεται σε ένστικτο αλλά εν τέλει η επιτυχία του για επιβίωση είναι η αλλαγή – προσαρμογή του στις απαιτούμενες συνθήκες. Η πορεία αυτή στο διάβα της φέρνει πολλά: συναισθήματα, εμπειρίες, προσλαμβάνουσες τα οποία συνθέτουν  την προίκα του καθενός.

Βιβλιογραφικά η ιστορία έχει καταγράψει τα είδη του ανθρώπου τα οποία επικεντρώνονταν, όσον αφορά στην ομαδοποίηση, στα  σκελετικά του στοιχεία και τον τρόπο ζωής του. Επομένως είχαμε τον Άνθρωπο τον Επιδέξιο, τον Όρθιο, της Χαιδελβέργης, του Νεάντερνταλ και το Σοφό!

Όμως η προσέγγιση για τον σύγχρονο άνθρωπο απαιτεί κάτι πιο ουσιαστικό, που αφορά κυρίως στο άτομο ως ένα πολυδιάστατο ον με ρόλους, συμπεριφορές και συνολικά με μια προσωπικότητα ολοκληρωμένη.

Πού να έχουν πάει το τρυφερό χάδι των λέξεων, η αξιοπρέπεια, οι άνθρωποι που φέρονται όμορφα καθολικά και όχι επιλεκτικά, καθώς και αυτοί οι διακριτικοί ευγενείς που χειρίζονται το λόγο με λεπτότητα;

Συναντώντας αυτές τις ελλείψεις οφείλουμε να ευαισθητοποιηθούμε και να προσπαθήσουμε να καλύψουμε όλα αυτά τα κενά.

Επομένως είναι λογικό να έχουμε την αίσθηση ότι βρήκαμε θησαυρό όταν εντοπίσουμε κάποιον άνθρωπο να φέρει την παραπάνω περιγραφή! Αλλά δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο και μακρινό. Αρκεί η αλλαγή οπτικής των καταστάσεων.  Σημαντικό βοήθημα σ’ όλα αυτά  η μαγική δύναμη της θέλησης.

Τέλος, ο ακαταμάχητος συνδυασμός χαρακτηριστικών που συνθέτει  το προτεινόμενο είδος ανθρώπου ικανό να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της εποχής μας είναι: ο γενναίος, ο χαμογελαστός, ο ευγενικός, ο εσωτερικά όμορφος που θα σου δημιουργήσει βαθειά συναισθήματα ευφορίας της ψυχής.

Δοκιμάστε την αλλαγή προς αυτή την κατεύθυνση και αναμένω τα νέα σας..

Ωστόσο επειδή σίγουρα θα συναντήσετε στην πορεία και κανένα νέο είδος παρακαλώ να με ενημερώσετε!

«Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι’αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα , την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα… η λεγόμενη εναλλακτική μορφή συνείδησης»

Αν και ορθόδοξη θα κινηθώ ανορθόδοξα και θα σας αφιερώσω ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι:
Ο μοναχός ο άνθρωπος

Στίχοι: Λάζαρος Ανδρέου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου