Με την έλευση της οικονομικής κρίσης πολλοί επιχειρηματίες κλονίσθηκαν σημαντικά και οι ταμειακές ροές τους άλλαξαν άρδην. Σε αυτό το πλαίσιο οι προγραμματισμένες πληρωμές τόσο των προμηθευτών όσο και των υπαλλήλων τους μπήκαν σε μία τροχιά καθυστέρησης. Πολλοί εξ αυτών, έδειξαν κατανόηση και μπράβο τους καθώς μέσα από την εμπιστοσύνη που έχει χτιστεί οφείλουν να επιδείξουν σύνεση μέχρι να περάσει ο σκόπελος. Ωστόσο, από την άλλη, υπάρχουν και εταιρίες που η οικονομική τους πορεία έχει ανοδική τροχιά. Πολλοί από τους επιχειρηματίες αυτών των εταιριών προσπάθησαν να ταυτιστούν με την οικονομική δυσκολία της εποχής και άρχισαν να συμπεριφέρονται στους υπαλλήλους και στους προμηθευτές ως πληγωμένοι από τη κρίση. Στη πραγματικότητα όμως οι επιχειρήσεις αυτές είναι απόλυτα υγιείς και οδεύουν την ανάπτυξη και την εδραίωση τους. Συνήθως τα θύματα αυτής της ακατανόητης υποκρισίας είναι οι υπάλληλοι. Τα τελευταία χρόνια, παρατηρούνται αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις πληρωμές των μισθών τους, άλλοτε ημερών και άλλοτε μηνών. Αυτά τα θύματα μπορεί να είναι ακόμα και υπάλληλοι που έχουν δείξει τον ζήλο τους με την εργασία τους, που εργάζονται και πέραν του ωραρίου …

Από τη Στράντζου Νάντια, Δασκάλα Ανήκεις στη γενιά των 20 και κάτι με 30 και κάτι… Μόλις ολοκλήρωσες τις «βασικές» σπουδές σου και αιτείσαι για τις μεταπτυχιακές ή μόλις ολοκλήρωσες τις μεταπτυχιακές σπουδές σου και αιτείσαι για μια ακόμη σχολή, για έναν ακόμη μεταπτυχιακό τίτλο, για ένα διδακτορικό, για ένα δεύτερο διδακτορικό… Ένας μετ’ εμποδίων δρόμος δίχως τέλος αυτός της ακαδημαϊκής μόρφωσης, κι όμως, τον βαδίζει ακριβώς η επόμενη γενιά από εκείνη των γονιών μας, για τους οποίους οι σπουδές ήταν επίτευγμα και άμεσα συνυφασμένες με την εύρεση εργασίας… Ενώ τη χαρά της απόκτησης ενός πτυχίου διαδέχεται το άγχος του τι θα πρέπει να κάνεις – και να σπουδάσεις- μετά, τρέχεις παράλληλα στον απέλπιδο στίβο της εύρεσης εργασίας, όπου τα ακαδημαϊκά σου προσόντα ζυγίζονται στην ίδια ζυγαριά με άλλων, ταχύτατων και ανήσυχων συλλεκτών προσόντων, για να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι δεν είναι αρκετά… Γυρίζεις στο σπίτι σου, κλείνεσαι στον υπολογιστή σου και ψάχνεις, με ακόμη μεγαλύτερη θέρμη, για τις επόμενες σπουδές… Καταθέτεις αιτήσεις… Βγαίνεις για καφέ με τους φίλους σου, συζητάς για έρευνα, στοιχεία στατιστικής, …