Παρόλο που η εργασία μου αφορά στην ναυτιλία, τα διυλιστήρια πετρελαίου, τη διανομή πετρελαιοειδών και των ανεφοδιασμό των πλοίων η έμπνευση και η θέληση μου εστιάζει στον προβληματισμό στο πεδίο της εμπιστοσύνης. Πρόκειται για μια αξία η οποία έχει τεράστια δύναμη ωστόσο εκλείπει πολύ. Όλοι μας έχουμε ανάγκη να εμπιστευτούμε, να μοιραστούμε, να στηριχτούμε. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν την εμπιστοσύνη. Υπάρχει άραγε; Και αν ναι πόσο διαρκεί; Τα παραπάνω ερωτήματα είναι πολύ δύσκολο να απαντηθούν. Διότι στην περίπτωση θετικής απάντησης τα αντίθετα επιχειρήματα που αριθμούνται είναι πολλά. Η έλλειψη της εμπιστοσύνης δημιουργεί ένα «κράτημα» στις σχέσεις, όλων των ειδών. Ωστόσο είναι πιο ασφαλές να μην υπάρχει «τυφλή» εμπιστοσύνη διότι καμιά φορά δεν βλέπουμε γενικότερα μπροστά μας με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε. Επιπλέον, η εκάστοτε απογοήτευση δημιουργεί ένα πολύ ισχυρό κλείδωμα, το οποίο για να διαλυθεί απαιτεί πολύ κόπο και πολλές θυσίες. «Η εμπιστοσύνη με σύνεση, αξιολογεί την πιθανότητα προδοσίας, αναγνωρίζοντας ότι είμαστε όλοι ευάλωτα πλάσματα που μπορεί να προδώσουν σε κάποιες πιο αδύναμες στιγμές. Ρεαλιστικά, είναι πιθανό ότι οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να προδώσει κάποιον …

Από τη Στράντζου Νάντια, Δασκάλα Μια πολύ καλή σκέψη για να μπορέσει κανείς να κρίνει και να αξιολογήσει όσα συμβαίνουν γύρω του είναι η αποστασιοποίηση. Χωρίς να πάρει θέση, διώχνοντας τους προσωπικούς συναισθηματισμούς, βλέπει καθαρότερα. Παρατηρώ όσα συμβαίνουν «από την κλειδαρότρυπα», μέσω δηλαδή του διαδικτύου, τόσο όσο ο χρόνος μου επιτρέπει. Σίγουρα δε γνωρίζω λεπτομέρειες. Σίγουρα δεν είμαι απόλυτα κατατοπισμένη. Κάνω όμως μια γενική διαπίστωση: ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη να νιώσει. Να εκφράσει συναισθήματα. Ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη έχει να ταυτισθεί, να αισθάνεται ότι υπάγεται σε ένα σύνολο ατόμων που βρίσκονται στην ίδια συναισθηματική κατάσταση. Και ταυτίζεται ευκολότερα και με πολύ μεγαλύτερη ένταση με οτιδήποτε εμπεριέχει συναίσθημα αρνητικά φορτισμένο, θυμό, αδικία, πόνο, λύπη, απώλεια, πένθος…. Αποτελεί κοινό τόπο το γεγονός ότι η χαρά και η θετική ενέργεια είναι μεταδοτικότερες από τον αρνητισμό… Το έχουμε σίγουρα όλοι βιώσει, όταν σε μια κακή μας στιγμή ή μέρα συναντήσαμε ένα αγαπημένο, θετικό και χαμογελαστό πρόσωπο. Ήμασταν εμείς, και όχι εκείνο, που αλλάξαμε διάθεση και σχηματίστηκε δειλά ένα, στραβοχυμένο έστω, χαμόγελο στα πρόσωπά μας! Έπειτα, συζητήσαμε μαζί του όσα …