Σαν πέσει η νύχτα… «Τί είναι αυτό που κάνει άραγε τόσο γοητευτική τη νύχτα; Γιατί μας έλκει το σκοτάδι; Η νύχτα, λένε, ξυπνά αναμνήσεις, φόβους, μυστικά, κρυφές κινήσεις, έρωτες. Ξυπνά «αμαρτίες» που χωρίς αυτές ίσως να ‘ταν άγευστη η ζωή. Η νύχτα είναι τρόπος. Είναι τόπος. Ένας άλλος τόπος. Μία αρχή κι ένα τέλος. Θυμίζει επιστροφή. Μουσικές, στίχοι, πλήθος έργων περιστρέφονται λυγμικά γύρω απ’ το σκοτάδι. Τα φώτα χαμηλώνουν, οι αισθήσεις δυναμώνουν. Αν αντιστρέφαμε κάπως τους χρόνους της ζωής μας και ζούσαμε περισσότερο νύχτα παρά ημέρα, λέτε να ‘χε άλλη όψη το πέρασμά μας; Με μάτια μισάνοιχτα, μάτια κλειστά ένα ταξίδι που αρχίζει μόνο σαν πέσει η νύχτα…» Γ. Σαράτσης -Τα φώτα «χορεύουν» σε μία πόλη που κρύβει μέσα της μία ομορφιά τα βράδια και ένα μυστήριο που σε γοητεύει και σε τραβά κοντά της. Ελάτε μαζί μας, να ανακαλύψουμε αυτή τη γοητεία με οδηγό τα αγαπημένα μας τραγούδια… Επιμέλεια Προγράμματος : Μαριάννα Ζάχου – Αστέρης Τσαλίκης Πιάνο: Σπύρος Ρασσιάς Ακορντεόν: Αστέρης Τσαλίκης Τραγούδι: Μαριάννα Ζάχου Φιλική συμμετοχή: Βασίλης Τσαρσιταλίδης

Με την έλευση της οικονομικής κρίσης πολλοί επιχειρηματίες κλονίσθηκαν σημαντικά και οι ταμειακές ροές τους άλλαξαν άρδην. Σε αυτό το πλαίσιο οι προγραμματισμένες πληρωμές τόσο των προμηθευτών όσο και των υπαλλήλων τους μπήκαν σε μία τροχιά καθυστέρησης. Πολλοί εξ αυτών, έδειξαν κατανόηση και μπράβο τους καθώς μέσα από την εμπιστοσύνη που έχει χτιστεί οφείλουν να επιδείξουν σύνεση μέχρι να περάσει ο σκόπελος. Ωστόσο, από την άλλη, υπάρχουν και εταιρίες που η οικονομική τους πορεία έχει ανοδική τροχιά. Πολλοί από τους επιχειρηματίες αυτών των εταιριών προσπάθησαν να ταυτιστούν με την οικονομική δυσκολία της εποχής και άρχισαν να συμπεριφέρονται στους υπαλλήλους και στους προμηθευτές ως πληγωμένοι από τη κρίση. Στη πραγματικότητα όμως οι επιχειρήσεις αυτές είναι απόλυτα υγιείς και οδεύουν την ανάπτυξη και την εδραίωση τους. Συνήθως τα θύματα αυτής της ακατανόητης υποκρισίας είναι οι υπάλληλοι. Τα τελευταία χρόνια, παρατηρούνται αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις πληρωμές των μισθών τους, άλλοτε ημερών και άλλοτε μηνών. Αυτά τα θύματα μπορεί να είναι ακόμα και υπάλληλοι που έχουν δείξει τον ζήλο τους με την εργασία τους, που εργάζονται και πέραν του ωραρίου …

Από τη Στράντζου Νάντια, Δασκάλα Ανήκεις στη γενιά των 20 και κάτι με 30 και κάτι… Μόλις ολοκλήρωσες τις «βασικές» σπουδές σου και αιτείσαι για τις μεταπτυχιακές ή μόλις ολοκλήρωσες τις μεταπτυχιακές σπουδές σου και αιτείσαι για μια ακόμη σχολή, για έναν ακόμη μεταπτυχιακό τίτλο, για ένα διδακτορικό, για ένα δεύτερο διδακτορικό… Ένας μετ’ εμποδίων δρόμος δίχως τέλος αυτός της ακαδημαϊκής μόρφωσης, κι όμως, τον βαδίζει ακριβώς η επόμενη γενιά από εκείνη των γονιών μας, για τους οποίους οι σπουδές ήταν επίτευγμα και άμεσα συνυφασμένες με την εύρεση εργασίας… Ενώ τη χαρά της απόκτησης ενός πτυχίου διαδέχεται το άγχος του τι θα πρέπει να κάνεις – και να σπουδάσεις- μετά, τρέχεις παράλληλα στον απέλπιδο στίβο της εύρεσης εργασίας, όπου τα ακαδημαϊκά σου προσόντα ζυγίζονται στην ίδια ζυγαριά με άλλων, ταχύτατων και ανήσυχων συλλεκτών προσόντων, για να καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι δεν είναι αρκετά… Γυρίζεις στο σπίτι σου, κλείνεσαι στον υπολογιστή σου και ψάχνεις, με ακόμη μεγαλύτερη θέρμη, για τις επόμενες σπουδές… Καταθέτεις αιτήσεις… Βγαίνεις για καφέ με τους φίλους σου, συζητάς για έρευνα, στοιχεία στατιστικής, …

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΑΜΗΣ Σ Υ Μ Π Ο Σ ΙΟ Ν Μια μουσική παράσταση για τον Οίνο και τον Έρωτα, το νέο έργο του συνθέτη Δημήτρη Μαραμή, που παρουσιάζει την Παρασκευή, 18 Μαρτίου 2016 στην αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης» (Μ2) του Μέγαρου Μουσικής Θεσσαλονίκης. Το Συμπόσιον είναι ένα έργο με μελοποιημένα ποιήματα και κείμενα από τον Όμηρο μέχρι τον Καβάφη και τον Ρίτσο, με θέμα το κρασί και τον έρωτα. Το έργο αναδεικνύει την πολιτισμική και συμβολική αξία του κρασιού και του έρωτα στην αδιάκοπη πορεία της ελληνικής γλώσσας, στο μάκρος είκοσι πέντε αιώνων. Ο συνθέτης αντλεί το υλικό του από την εξαιρετική ποιητική τριλογία Ο Οίνος στην Ποίηση που εκδόθηκε για λογαριασμό του Ιδρύματος «Φανή Μπουτάρη» το 1995: […] στα Συμπόσια, στο κρασί και στη συντροφικότητα οι άνθρωποι αναζητούσαν την ευφορία και την ευθυμία… στους οινότευκτους στίχους, ο λυροπαίγνων, οιστρομανής και διθυραμβογενής Διόνυσος είχε εξέχουσα θέση, αφού η αρχική έμπνευση ερχόταν θεόθεν […] Ερμηνεύουν ο καταξιωμένος ερμηνευτής Δώρος Δημοσθένους και η ταλαντούχα τραγουδίστρια Μέλα Γεροφώτη ενώ συμμετέχουν ο βιολονίστας Κωνσταντίνος Παυλάκος και ο συνθέτης στο πιάνο. …

Άνοιξε το τριώδιο, σφάξαμε τα γουρουνάκια μας για να τα ψήσουμε την Τσικνοπέμπτη και κάποιος στο σπίτι αγόρασε γαλακτομπούρεκο ή ακόμα καλύτερα μπορεί να το έφτιαξε. Θα βάλουμε ότι πιο άσχετο ρούχο έχουμε και θα βαφτούμε όσο πιο περίεργα μπορούμε. Ακόμα καλύτερα μπορούμε να φορέσουμε μάσκες ή περούκες. Η μουσική είναι τέρμα και το ξεβίδωμα σε μαγαζιά και δρόμους must. Ωχ, το ακούτε κι εσείς αυτό που ακούω; Ψίθυρος είναι; Δεν μπορώ να καταλάβω καλά. Η μουσική είναι δυνατά. Ας χαμηλώσει κάποιος, δεν ακούω τι θέλει να μου πει η φωνή. Φωνές πολλές, άγριες. Ακούω την χροιά της φωνή τους. Είναι αγανακτισμένη φωνάζουν. Κάποιον δεν θέλουν. Κάποιους δεν θέλουν. Δεν μπορώ να προσδιορίσω την εθνικότητα αυτών των φωνών. Είναι Γάλλοι; Έλληνες; Γερμανοί; Μάλλον είναι πολλοί. Είναι Ευρωπαίοι που φωνάζουν και δεν θέλουν κάποιον. Μπορεί να σταματήσει αυτή η μουσική; Ακούω νομίζω αυτόν τον κάποιον να μιλάει. «Το όνομα μου είναι πρόσφυγας. Το επίθετο μου κατατρεγμένος. Με ξερίζωσαν από τον τόπο μου. Άγρια με τράβηξαν δίχως να προλάβω να αντιδράσω. Πώς να προλάβω να αντιδράσω; Το …

Παρόλο που η εργασία μου αφορά στην ναυτιλία, τα διυλιστήρια πετρελαίου, τη διανομή πετρελαιοειδών και των ανεφοδιασμό των πλοίων η έμπνευση και η θέληση μου εστιάζει στον προβληματισμό στο πεδίο της εμπιστοσύνης. Πρόκειται για μια αξία η οποία έχει τεράστια δύναμη ωστόσο εκλείπει πολύ. Όλοι μας έχουμε ανάγκη να εμπιστευτούμε, να μοιραστούμε, να στηριχτούμε. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν την εμπιστοσύνη. Υπάρχει άραγε; Και αν ναι πόσο διαρκεί; Τα παραπάνω ερωτήματα είναι πολύ δύσκολο να απαντηθούν. Διότι στην περίπτωση θετικής απάντησης τα αντίθετα επιχειρήματα που αριθμούνται είναι πολλά. Η έλλειψη της εμπιστοσύνης δημιουργεί ένα «κράτημα» στις σχέσεις, όλων των ειδών. Ωστόσο είναι πιο ασφαλές να μην υπάρχει «τυφλή» εμπιστοσύνη διότι καμιά φορά δεν βλέπουμε γενικότερα μπροστά μας με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε. Επιπλέον, η εκάστοτε απογοήτευση δημιουργεί ένα πολύ ισχυρό κλείδωμα, το οποίο για να διαλυθεί απαιτεί πολύ κόπο και πολλές θυσίες. «Η εμπιστοσύνη με σύνεση, αξιολογεί την πιθανότητα προδοσίας, αναγνωρίζοντας ότι είμαστε όλοι ευάλωτα πλάσματα που μπορεί να προδώσουν σε κάποιες πιο αδύναμες στιγμές. Ρεαλιστικά, είναι πιθανό ότι οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να προδώσει κάποιον …

Από τη Στράντζου Νάντια, Δασκάλα Μια πολύ καλή σκέψη για να μπορέσει κανείς να κρίνει και να αξιολογήσει όσα συμβαίνουν γύρω του είναι η αποστασιοποίηση. Χωρίς να πάρει θέση, διώχνοντας τους προσωπικούς συναισθηματισμούς, βλέπει καθαρότερα. Παρατηρώ όσα συμβαίνουν «από την κλειδαρότρυπα», μέσω δηλαδή του διαδικτύου, τόσο όσο ο χρόνος μου επιτρέπει. Σίγουρα δε γνωρίζω λεπτομέρειες. Σίγουρα δεν είμαι απόλυτα κατατοπισμένη. Κάνω όμως μια γενική διαπίστωση: ο κόσμος έχει μεγάλη ανάγκη να νιώσει. Να εκφράσει συναισθήματα. Ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη έχει να ταυτισθεί, να αισθάνεται ότι υπάγεται σε ένα σύνολο ατόμων που βρίσκονται στην ίδια συναισθηματική κατάσταση. Και ταυτίζεται ευκολότερα και με πολύ μεγαλύτερη ένταση με οτιδήποτε εμπεριέχει συναίσθημα αρνητικά φορτισμένο, θυμό, αδικία, πόνο, λύπη, απώλεια, πένθος…. Αποτελεί κοινό τόπο το γεγονός ότι η χαρά και η θετική ενέργεια είναι μεταδοτικότερες από τον αρνητισμό… Το έχουμε σίγουρα όλοι βιώσει, όταν σε μια κακή μας στιγμή ή μέρα συναντήσαμε ένα αγαπημένο, θετικό και χαμογελαστό πρόσωπο. Ήμασταν εμείς, και όχι εκείνο, που αλλάξαμε διάθεση και σχηματίστηκε δειλά ένα, στραβοχυμένο έστω, χαμόγελο στα πρόσωπά μας! Έπειτα, συζητήσαμε μαζί του όσα …