Θα ξεκινήσω δανειζόμενη μία φράση-τίτλο από μια ομάδα στο facebook που όπως παρατηρώ έχει αρκετή πέραση και ακόλουθους στο κοινωνικό δίκτυο, αν και προσωπικά μου φαίνεται ως η χαρά των drama queens. Και το κάνω αυτό σίγουρα για να τραβήξω την προσοχή του κόσμου και να τη στρέψω σε ένα ζήτημα που μόνο βαθιά δραματικό μπορεί να χαρακτηριστεί: την κακοποίηση των ζώων. Αποφάσισα να γράψω για αυτό το ζήτημα, με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα σε φιλοζωική ιστοσελίδα σχετικά με την τραγική κατάσταση που βιώνουν δεκάδες αδέσποτα στο Δημοτικό Κυνοκομείο Βόλου. Ένα σήριαλ που εκτυλίσσεται εδώ και ένα χρόνο, εν μέσω αποδεδειγμένων αναφορών και καταγγελιών για κολαστήριο αδέσποτων ψυχών και αβέβαιο φινάλε. Κερασάκι στην τούρτα οι δηλώσεις του δημάρχου Αχιλλέα Μπέου σε τοπικό κανάλι, όπου με πολύ σοβαρά και ώριμα επιχειρήματα, όπως ταιριάζουν στην πληθωρική προσωπικότητα του άλλωστε, μας εξηγεί γιατί ο βίαιος εγκλεισμός των αδέσποτων δεν είναι παράνομος και πως δεν τον ενδιαφέρει να τα παρατήσει στη συνέχεια σε μέρος εκτός του αστικού ιστού όπου δεν θα μπορούν να σιτίζονται ούτε υποτυπωδώς. Άλλωστε, …