Ζούμε σε τεταμένους καιρούς… Ο πανικός και η ένταση διασπείρονται ακαριαία στα μήκη και πλάτη του ‘’πολιτισμένου’’ κόσμου μας… Και είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει πιο γρήγορα μεταδιδόμενο αίσθημα από τον φόβο… Το τελευταίο μάλιστα διάστημα, όπως βομβαρδίζεται το μυαλό από τρομοκρατικές εικόνες, ο φόβος έχει γίνει απροσδιόριστος: φοβόμαστε τι επακολουθεί, φοβόμαστε για το μέλλον, για το παρόν, για τον εαυτό μας, για τους δικούς μας ανθρώπους, για τη χώρα… φοβόμαστε για οτιδήποτε μπορούμε να σκεφτούμε, να σχεδιάσουμε και – το χειρότερο- να ονειρευτούμε… Θα ήθελα όμως να εστιάσω σε έναν φόβο τον οποίο θεωρώ ότι η γενιά των 400 ευρώ είναι περισσότερο αναγκασμένη από κάθε άλλη γενιά να αντιμετωπίζει στο παρόν της : τον φόβο της απουσίας των σημαντικών μας «άλλων»… Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η γενιά μας είναι σχεδόν δεδομένο ότι βιώνει το προσωπικό της συνονθύλευμα φόβων χωρίς να μπορεί να το μοιραστεί… Σημαντικοί για εμάς άνθρωποι, για πολλούς λόγους, έχουν βρεθεί σε άλλα μέρη, πόλεις, ηπείρους… Τη στιγμή που τους αποχαιρετήσαμε, γνωρίζαμε μέσα μας ότι, παρά τις σύγχρονες δυνατότητες επικοινωνίας, ο καφές και …

Από μικρά παιδιά ανησυχούσαμε για τον βαθμό της επιτυχίας μας, αλλά είναι εκεί το πραγματικό νόημα και η ουσία; Είναι υποκειμενική υπόθεση η τοποθέτηση του «πήχη»! Είναι ζήτημα και ένα γενικότερο συνονθύλευμα προβολών και πεποιθήσεων που κουβαλάει ο καθείς στο διάβα της ζωής. Δεν ξεκινούμε όλοι από το ίδιο σημείο, και η επιτηδευμένη σύγκριση ενέχει τον κίνδυνο μετατροπής των φίλων σε ανταγωνιστές. Από την πρώτη στιγμή που ερχόμαστε στην ζωή αγωνιζόμαστε και μαθαίνουμε, ανάλογα με την προσωπικότητα του καθενός μας αρχίζουν με τον καιρό και οι «πολυσήμαντες επιλογές». Στην ζωή δεν χρειάζεται να είμαστε απόλυτοι ωστόσο απαιτείται να παίρνουμε σωστές επιλογές. Βέβαια στο ερώτημα και ποια ακριβώς είναι η σωστή επιλογή έρχεται η θεωρία της σχετικότητας να κλείσει τον προβληματισμό! Η απόκτηση των υλικών αγαθών έχει κυρίως μια παροδική επίδραση στην προσωπική μας ευτυχία. Η πραγματική ευτυχία κρύβεται στη στιγμή εκείνη που ο κάθε «μεγιστάνας» θα παραδώσει την περιουσία του στις επόμενες νέες γενιές ενώ ο ίδιος θα αποσυρθεί σε κάποιο εξωτικό νησί ψαρεύοντας όλη μέρα…

Πηγαίνοντας μια βόλτα στην παραλία ακούω μητέρες να αγωνιούν και να προβληματίζουν τα παιδιά τους για την «ακριβοθώρητη» επαγγελματική τους αποκατάσταση. Το άγχος ήταν σε πρώτο πλάνο γύρω από τον βαθμό απόδοσης στα μαθήματα και σε δεύτερο στον αριθμό των πτυχίων, αγγλικών-γαλλικών-ιταλικών! Ακολούθως, περνώντας τα χρόνια το άγχος μετατίθεται στον αριθμό τον πτυχίων, των μεταπτυχιακών και των διδακτορικών. Ωστόσο, αναρωτιέμαι στην αναγωγή αυτών των αριθμών σε επαγγελματική αποκατάσταση καθώς και σε προσωπική ισορροπία και ευτυχία μήπως δεν γίνει ποτέ αντιστοιχία. Τα χρόνια περνάνε και η πλειονότητα αναλώνεται στο κυνήγι των προσόντων! Στο ποιος έχει τα περισσότερα πτυχία. Ίσως φταίνε τα στερεότυπα και οι κοινωνικές προκαταλήψεις αλλά το αποτέλεσμα μετράει. Στην περίπτωση επίτευξης πολλών πτυχίων το σύνηθες είναι να αποκλίνει κοινωνικά το άτομο διότι έτσι και αλλιώς οι συνθήκες θα τον έχουν οδηγήσει σε τέτοιους μοναχικούς ρυθμούς. Η ζωή όμως είναι πολύ μικρή για τέτοιου είδους μονοπάτια επομένως είναι αναγκαία η ισορροπία. Και ενδεχομένως στην διάρκεια του κυνηγιού για τον θησαυρό τα θηρία να παίξουν καθοριστικής σημασίας ρόλο… Ενδεικτικά βήματα Αυτογνωσία Ψυχραιμία Εγρήγορση Θάρρος Χιούμορ Και …

Η πόρτα άνοιξε διάπλατα. Αυτή, κάνοντας ένα βήμα και φορώντας πλέον το φτηνό ένδυμα  της ελευθερία της, δικαιώνει και πάλι την «πάστα» της. «Βίκυ, Βίκυ» φώναζε συμπονετικά η πλειάδα δημοσιογράφων έξω από το ψυχιατρείο. Ήταν μια δικαίωση, και για αυτούς. «Αποφυλακίζεται η Βίκυ Σταμάτη: Ελεύθερη χωρίς εγγύηση» η λεζάντα που μας τόνιζε ο τηλεοπτικός σταθμός κάτω από τις δηλώσεις της. Και εκείνη, με το λαμπερό της πρόσωπο λόγω των χιλιάδων ευρώ που έχουμε ξοδέψει στις  πλαστικές της επεμβάσεις, ξεκινά να παίζει το ρόλο της, αρχίζει και πάλι να υποκρίνεται ως πονεμένη μητέρα και με τρεμάμενη δακρυσμένη φωνή (αλλά χωρίς κανένα ίχνος δακρύου) ως μια σύγχρονη Τζένη Καρέζη αποδίδει το ρόλο που της έχουν συμβουλέψει. Και στο φόντο οι δυο δικηγόροι της, των οποίων δε χρειάζεται να ανατρέξεις στο βιογραφικό για να αντιληφθείς πόσο σάπιοι, βρώμικοι και ρυπαροί είναι γιατί φωνάζουν οι φυσιογνωμίες των, ωρύονται… «Θέλω να γυρίσω στο παιδί μου, θέλω να πάω κοντά του» ψελλίζει ορμώμενη από μητρικό ένστικτο, το οποίο όμως πού είχε απωλέσει όλα τα προηγούμενα χρόνια; Τότε που ξόδευε μυθικά ποσά …

  Η πλειονότητα των νέων βρίσκεται σε τέλμα και σε διαρκή διλλήματα, η κατάσταση αυτή αντιστρέφεται σε περίπτωση που δράσουμε συλλογικά και με αρχές αλληλεγγύης.  Ο συνδυασμός των 2 Α: Αναβλητικότητα και Απραγία οδηγούν ακολούθως σε 2 Α: την Αίσθηση Αποτυχίας. Η λύση είναι να δράξουμε των ευκαιριών και να δημιουργήσουμε οι ίδιοι τις συνθήκες της βιωσιμότητας των εγχειρημάτων μας. Χωρίς να επιρρίπτουμε ευθύνες και να αναζητούμε μονίμως τον εχθρό. Επιβάλλεται εγρήγορση και μαραθώνιος προσπαθειών προκειμένου να πλησιάσουμε το επιθυμητό! Τέλος, καλό είναι να εστιάζουμε στην ουσία των πραγμάτων διότι ως γνωστόν ο σπόρος όταν μένει στην επιφάνεια τoν τρώνε τα πουλιά… Στην συνέχεια ακολουθούν ορισμένες έξυπνες επιχειρηματικές ιδέες που θησαύρισαν τους εμπνευστές αυτών: SantaMail Πήρε μια ταχυδρομική διεύθυνση στον Βόρειο Πόλο, προσποιήθηκε τον  Άγιο Βασίλη  και χρέωνε τους γονείς 10 ευρώ για κάθε γράμμα που στέλνεις στα παιδιά τους. Ως εκ τούτου, ο Byron Reese έστειλε πάνω από 200.000 γράμματα από την έναρξη της επιχείρησης του το 2001. Κάτι που τον έκανε μερικά εκατομμύρια πλουσιότερο. Designer Diaper Bags Η Christie Rein εντόπισε επιτυχώς την …

Η φράση «το βδέλυγμα της ερημώσεως» αναφέρεται στο Κατά Ματθαίον 24:15  για το οποίο μίλησε ο προφήτης Δανιήλ. στο 9:27 «θα κάνει στερεή διαθήκη με πολλούς για μια εβδομάδα και στο μέσον της εβδομάδας θα σταματήσει η θυσία και η προσφορά, και επάνω στο πτερύγιο του Ιερού θα είναι το βδέλυγμα της ερήμωσης, και μέχρι τη συντέλεια του καιρού, θα δοθεί διορία στην ερήμωση».   Το βδέλυγμα της σύγχρονης κοινωνίας είναι η έλλειψη σεβασμού και αξιοπρέπειας. Η κατάσταση αυτή δηλαδή, η οποία προκαλεί αποστροφή. Η κοινωνία μας έχει γίνει τελείως απρόσωπη και άχρωμη με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την καχυποψία, την αδιαφορία, την αβεβαιότητα για ό,τι συμβαίνει και διαδραματίζεται γύρω μας. Οι συνθήκες, οι ρυθμοί και τα συμβάντα της καθημερινότητας δημιουργούν το πλέον ακατάλληλο κλίμα για επιβίωση. Το γέλιο και η χαρά φαντάζουν ξένα και μακρινά. Όμως, τι περιμένουμε για να αντιληφθούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε το σκηνικό;! Αυτό είναι προσωπική επιλογή του καθενός η οποία όμως είναι η πνοή και η φλόγα για συλλογική αφύπνιση και εξέλιξη διότι ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.   Εν …

Είναι σύνηθες πλέον το φαινόμενο Nocebo. Ειδικότερα εμφανίζεται όταν κάποιος επιδεινώνει ο ίδιος την κατάσταση της υγείας του, κυρίως μέσω αρνητικής αυθυποβολής. Η ακριβώς αντίθετη κατάσταση είναι το φαινόμενο placebo. στο Φαινόμενο placebo ο ασθενής παρουσιάζει βελτίωση ενώ λαμβάνει ένα εικονικό φάρμακο, δηλαδή μια ουσία χωρίς πραγματική δράση για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Πρόκειται δηλαδή για φαινόμενο αυθυποβολής, κατά το οποίο, ο ασθενής πιστεύοντας ότι λαμβάνει ένα φάρμακο που θα τον βοηθήσει, εξ’αιτίας αυτής της πεποίθησης και μόνο παρουσιάζει βελτίωση. Ωστόσο, η βασική αιτία για την πρόκληση του φαινομένου Nocebo είναι η αρνητική διάθεση και ψυχολογία. Επιπλέον προκαλείται και από τον υπερβολικό αριθμό πληροφοριών, τις οποίες δεν μπορεί να διαχειριστεί ο άνθρωπος για παράδειγμα διαβάζοντας τις παρενέργειες ενός φαρμάκου είτε μέσω των οδηγιών είτε μέσω του διαδικτύου. Σε κάθε περίπτωση όλα είναι στην διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε εγκεφάλου! Στην πρώτη περίπτωση, η κατάσταση συνοδεύεται από την κυριαρχία του φόβου και την πλήρη έλλειψη ψυχραιμίας. Δηλαδή, ο φόβος δημιουργεί άγχος το οποίο με την σειρά του αποδυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα κάνοντάς το πιο ευάλωτο. Υπάρχουν πολλές …