Μην περιμένεις να αναγνωριστούν οι προσπάθειες σου.. Μην περιμένεις να σε καταλάβουν….. Μη περιμένεις να νιώσουν την αγάπη σου, το θυμό σου, την οργή σου…. Πόσοι είναι αυτοί που πραγματικά ξέρουν έναν άνθρωπο? Πόσοι είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται ένα βλέμμα, μια σιωπή ? Πόσοι είναι αυτοί που πίσω απο έναν δυναμικό και ανεξάρτητο άνθρωπο καταλαβαίνουν τις αδυναμίες και ευαισθησίες του? Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να σε καταλαβαίνει, να αναγνωρίσει τις προσπαθειες σου, να σε γνωρίσει και να σε αντιλαμβάνεται. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να νιώσει την αγάπη σου. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να αντιληφθεί το θυμό και την οργή σου. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να ξέρει τους φόβους σου, τα όνειρα σου…. Αντί λοιπόν να κάθεσαι και να ‘’κλαις’’ τη μοίρα σου γιατί κανείς δε σε καταλαβαίνει, γιατί κανείς δε σε νιώθει, γιατί κανείς δεν σε αντιλαμβάνεται, επιλέγεις απλά να τα εκφράσεις τα μοιραστείς…. Ο τρόπος που θα τα εκφράσεις , σε ποιους θα τα εκφράσεις είναι επιλογή δική σου… Απλά …. μοιράσου τις σκέψεις σου, μοιράσου τη χαρά σου, το πόνο σου, τους φόβους …