Υπάρχουν κάποια επαγγέλματα που περιβάλλονται από αίγλη και λίγη παραπάνω μαγεία απο τα υπόλοιπα, και ένα απο αυτά είναι το επάγγελμα της αεροσυνοδού. Με λένε Φλώρα, είμαι αεροσυνοδός εδώ και 4 χρόνια και μέχρι τώρα έχω επισκεφτεί 108 πόλεις, σε 48 χώρες, σε 5 ηπείρους.

Η δουλειά μου είναι συναρπαστική. Έχω πιει τον πρωινό καφέ μου πάνω από τα χιονισμένα βουνά του Ιράν, έχω φάει το μεσημεριανό μου στο μικρό νησάκι Bongoyo στην Τανζανία, έχω περάσει το απόγευμά μου βλέποντας την παράσταση μπαλέτου «Ωραία Κοιμωμένη» στο Θέατρο Μπολσόι στη Μόσχα και έχω πιει το ποτό μου στη Νέα Υόρκη με θέα τους ουρανοξύστες του Μανχάταν. Έχω δει τις βουνοκορφές των Ιμαλαΐων αμέτρητες φορές και την κορυφή του Κ2 να ξεπροβάλλει μέσα από τα πουπουλένια σύννεφα, έχω δει ηλιοβασιλέματα και ανατολές ηλίου πάνω από ωκεανούς στο βάθος του ορίζοντα, δημιουργώντας μαγικά τοπία. Έχω επισκεφτεί θαύματα του κόσμου και Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και έχω κολυμπήσει στον Ινδικό, Ατλαντικό και Ειρηνικό Ωκεανό. Έχω πιει τοπικές μπύρες σε όλες τις χώρες που έχω επισκεφτεί (αγαπημένη μου του Νεπάλ) και δοκιμάζω πάντα την τοπική κουζίνα (αγαπημένες μου από την Βραζιλία, το Ιράν και την Ινδονησία).

Από τα ταξίδια μου κρατάω εμπειρίες, αντικείμενα και μαγνητάκια (μία συλλογή με πάνω από 150, το μικρό μου καμάρι). Τα αντικείμενα, όμορφα μεγάλα ή μικρά πραγματάκια, είναι για το μελλοντικό μου σπίτι. Ινδικά χειροποίητα κεντητά μαξιλάρια από το Kochi στην Ινδία, σκάκι από σαπουνόπετρα από την Κένυα με πιόνια-φιγούρες της φυλής Μασάι, ένα μπρούτζινο ρόπτρο από ένα παζαράκι στη Hangzhou στην Κίνα, μια πιατέλα με το χέρι της Φατίμα από το Μαρόκο, μια κούκλα με την παραδοσιακή φορεσιά από την Αλγερία, κι άλλα, κι άλλα πολλά…

Οι εμπειρίες μου είναι οι ιστορίες που θα διηγούμαι στα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Τα δικά μου παραμύθια. Πώς έπεσα από την καμήλα στο Κάιρο, πώς ένας Σεΐχης του Μπαχρέιν μου έκανε πρόταση γάμου, πώς έφαγα το δηλητηριώδες ψάρι fugu στο Τόκυο, πώς γιόρτασα το καθολικό Πάσχα στο Johannesburg καλεσμένη σε σπίτι ντόπιων φίλων, πώς έχω κάνει Πρωτοχρονιά στη Μελβούρνη με τα φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα και στη Νέα Υόρκη με την περιβόητη μπάλα που πέφτει στην αντίστροφη μέτρηση. Ακόμα και το πως έχω προσγειωθεί σε αεροδρόμια χωρών σε εμπόλεμη κατάσταση, γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά.

Λίγοι γνωρίζουν ή καταλαβαίνουν τις δυσκολίες του επαγγέλματος. Το ότι όταν ο κόσμος πέφτει για ύπνο εσύ ξυπνάς για να πας στη δουλειά, το ότι πρέπει να είσαι πάντα χαμογελαστή και με άψογη εμφάνιση ασχέτως με το πως νιώθεις, το ότι είσαι μακρυά από τους ανθρώπους σου, και ακόμα και οι φίλοι που έχεις εκεί έχουν διαφορετικό πρόγραμμα από το δικό σου και σπανίως βρίσκεστε.

Αλλά καμία δυσκολία δεν αφαιρεί τον ενθουσιασμό της επόμενης μέρας, του επόμενου προορισμού. Είμαι ευγνώμων γιατί μπόρεσα να ζήσω σε άλλους τόπους, να γνωρίσω ανθρώπους, να γευτώ γεύσεις, να μιλήσω γλώσσες και να αντικρίσω μοναδικά θεάματα ανά τον κόσμο. Μπόρεσα να διασταύρωσω την κουλτούρα μου με άλλες και να βγω πιο πλούσια, και ένιωσα ότι το σπίτι μας, είναι μέσα μας. Να δω ότι ο κόσμος έχει σε κάθε του γωνιά χρώματα, μυρωδιές και φως να δώσει σε όλους, και οι άνθρωποι χαμογελούν παντού το ίδιο.

Πάντα πίστευα ότι ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για να μείνεις μόνο σε ένα μέρος. Μέσα από τη δουλειά μου έχω καταφέρει να έχω όλο τον κόσμο στα χέρια μου και είμαι ευτυχισμένη γι’αυτό.

Φλώρα Καζάνα, Αεροσυνοδός

Victoria Memorial, Calcutta, India

Xitang, China, μία μικρή Κινέζικη πόλη

Art gallery, Algiers, Algeria

Lion’s Park, Johannesburg, South Africa