Ημέρες σαν αυτές που διανύουμε, εβδομάδες με πρωτοφανή σημεία των καιρών, έρχονται διδακτικότερα από όσο μπορούμε να εικάσουμε…Πόσο μάλλον όταν έρχονται για να μείνουν, παραπάνω από όσο θα μπορούσαμε να υπολογίσουμε! Θερμοκρασίες υπό το μηδενός και ακραίες χιονοπτώσεις να παραλύουν τη χώρα, ενώ μέσα μας ένα παράξενο τρενάκι εναλλαγής σκέψεων και διαθέσεων δε λέει να σταματήσει την ασταθή πορεία του…

Εντάξει, ας το παραδεχτούμε… Στην αρχή, είχε πλάκα να μπορείς να ξεκλέψεις μια μερούλα δουλειάς ή να μη χρειάζεται να ρυθμίσεις νωρίς το ξυπνητήρι…Στην αρχή… Έπειτα, μίλησε η συλλογική σου συνείδηση: Και όλοι αυτοί που δεν έχουν μια στέγη; Ακόμη συνηθέστερα, θέρμανση; Νερό; Πόσο διαφορετικά αναγκάζεσαι να ζήσεις στερούμενος τα βασικά, και πόσο λίγες ευκαιρίες έχεις στην τόσο μοναδική ζωή σου να το καταλάβεις…

Είναι κοινός τόπος το γεγονός ότι ζούμε σε μια χώρα στην οποία οι κρατικοί μηχανισμοί παραλύουν σε κάθε κατάσταση έκτακτης ανάγκης… Σταδιακά, οι δρόμοι έγιναν απροσπέλαστοι και όλοι εμείς οι τυχεροί, οι έχοντες στέγη, τροφή και νερό, οδηγηθήκαμε σε μια κατάσταση ιδιότυπου εγκλεισμού, με μικρές και ολιγόχρονες δυνατότητες φυγής…

Προσωπικά, τα νεύρα μου σταμάτησαν πολύ γρήγορα να είναι σε καλή κατάσταση. Σταμάτησα να παρακολουθώ τις ειδήσεις, καθώς ο θυμός μου με το κράτος μετατράπηκε σε προσωπική υπόθεση. Από τη δεύτερη κι όλας μέρα που δεν μπορούσα να περπατήσω στον δρόμο, να πάω στη δουλειά μου, να αντιμετωπίσω την ανασφάλεια του να είμαι εκτεθειμένη στον καιρό και στις διαθέσεις του, η ψυχολογία μου έγινε τουλάχιστον κακή… Και το χειρότερο, σε όλες αυτές τις καταστάσεις που δεν υπόκεινται στον ανθρώπινο έλεγχο: Απλά, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα…

Τίποτα, εκτός του να αποδεχθούμε την κατάσταση ως έχει. Όσο τετριμμένο και να ηχεί, η δεκτικότητα, άμεσα συνδεδεμένη με τη διορατικότητα και τη δημιουργικότητα, αποτελεί καίριο πυλώνα της ανθρώπινης ψυχολογίας και χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας βάσει του οποίου δομείται η εννοιολογική κατασκευή της αντίληψης που έχουμε για τον κόσμο (Christian Jarrett, «50 Ψυχολογικές θεωρίες που επηρέασαν την ανθρωπότητα»). Σε οτιδήποτε συμβαίνει στην προσωπική και επαγγελματική μας ζωή, είναι πολύ σημαντικό να αντιληφθούμε πότε μπορούμε να παρέμβουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα, και πότε θα πρέπει να αποδεχθούμε μια κατάσταση, ακόμη και εάν δε μας αρέσει… Και αυτό είναι σίγουρα μια επίπονη και χρονοβόρα εσωτερική διεργασία!

Είπα λοιπόν να κάνω μια βόλτα στους χιονισμένους δρόμους, σαν μια προσπάθεια αρχικά να αλλάξω διάθεση. Και ειλικρινά, ένιωσα περήφανη για τον τρόπο με τον οποίο αυτός ο λαός αντιμετωπίζει τα πράγματα και τα δύσκολα καιρικά φαινόμενα! Αστείοι χιονάνθρωποι σε κάθε γωνία των δρόμων, χιονοπόλεμος παντού – ακόμη και μεταξύ αγνώστων και περαστικών – γέλια, φωτογραφίες, φωνές, πειράγματα… Ζωή!!! Ο ορισμός της ζωής, που συνεχίζεται πάντα, κάτω από όλες τις συνθήκες και με όλες τις θερμοκρασίες…

Και θα επιστρέψουμε στα ζεστά μας σπίτια, μόλις παγώσουν τα χέρια μας, μόλις χορτάσουμε γέλια… Και θα μαγειρέψουμε, και θα καλέσουμε τους φίλους μας, και θα ξεκουραστούμε, και θα διαβάσουμε βιβλία, και θα παίξουμε επιτραπέζια, και θα βρούμε επιτέλους τον χρόνο να συζητήσουμε… Και ποιός ξέρει τι ακόμα… Ίσως να βρούμε και την έμπνευση, που μας ξεγλιστράει στους ασταμάτητους ρυθμούς της καθημερινότητας, να γράψουμε εκείνο το αρθράκι…!!! Ας απολαύσουμε όσο μπορούμε περισσότερο ένα φαινόμενο τόσο μοναδικό… κι ας αναλογιστούμε ότι, τελικά, ίσως μερικές φορές να είναι απαραίτητη και άκρως δημιουργική η απλή αποδοχή μιας κατάστασης!

«Το χιόνι είναι άσπρο, μαλακό σαν τελειωμένος έρωτας, -είπε.

Έπεσε απρόσμενα, τη νύχτα, μ’ όλη τη σοφή σιωπή του..

Εκείνος ένιωσε την κοφτερή ψυχρότητα του πάγου,

την απεραντοσύνη της λευκότητας, σαν άθλο του προσωπικό

μονάχα μια στιγμή ανησύχησε: μήπως και δεν του απόμενε

τίποτα πια θερμό να το παγώσει..

Βγήκε λοιπόν αμήχανος στο δρόμο, κι όπως είδε τον χιονάνθρωπο

που φτιάχναν τα παιδιά, πλησίασε και του ‘βαλε

δυο σβηστά κάρβουνα για μάτια, χαμογέλασε αόριστα

κι έπαιξε χιονοπόλεμο μαζί τους ως τ’ απόγευμα.»

(Γ. Ρίτσος, Ποιήματα)

Νάντια Στράντζου, Δασκάλα