Είναι γνωστό πως η αύξηση της παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα (CO2) είναι καταλυτικός παράγοντας για την ένταση του φαινομένου του θερμοκηπίου. Τα τελευταία χρόνια η κλιματική αλλαγή, η οποία εντείνεται παράλληλα με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, έχει απασχολήσει σε σημαντικό βαθμό τους διεθνείς οργανισμούς καθώς και τους πολιτικούς όλων των κρατών. Ακολούθως, οι δασικές εκτάσεις μειώνονται με ετήσιο ρυθμό 46-58 χιλιάδες τετραγωνικά μίλια λόγω των πυρκαγιών και την ανεξέλεγκτη ανθρώπινη παρέμβαση καθώς αποτελούν το πρωτογενές υλικό σε πολλούς τομείς. Από τα παραπάνω, γίνεται φανερό πως η εκμετάλλευση των θαλάσσιων κήπων ως μέσο για την αντιμετώπιση της μειούμενης απορρόφησης του CO2 από τα δάση και την παράλληλη αύξηση των εκπομπών από τις ισχυρές βιομηχανικά χώρες δύναται να επηρεάσει θετικά το ισοζύγιο του CO2 .

Η θαλάσσια αυτή φυτική βλάστηση έχει την ικανότητα να δεσμεύει στο υπέδαφος διοξείδιο του άνθρακα σε ποσοστό 35% ανά εκτάριο περισσότερο από τα δάση. Παρ’ όλα αυτά, τις τελευταίες δεκαετίες δεν δόθηκε η απαιτούμενη προσοχή στη προστασία των θαλάσσιων αυτών λιβαδιών με αποτέλεσμα οι εκτάσεις σε αυτές να μειωθούν κατά 29%. Συγκεκριμένα, μετά από μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν υπολογίστηκε ότι κατά μέσο όρο καταστρέφεται το 1.5% των θαλάσσιων λιβαδιών ετησίως, με αποτέλεσμα την αποδέσμευση 299 τόνων διοξειδίου του άνθρακα που δέσμευαν στο υπέδαφος τα κατεστραμμένα φύκη και τη μείωση των προσροφούμενων ποσοτήτων CO2.

Για την αντιμετώπιση του παραπάνω φαινομένου, κρίνεται αναγκαία η λήψη μέτρων που θα έχουν ως στόχο τη προστασία των ήδη υπαρχόντων θαλάσσιων λιβαδιών και την αύξηση αυτών των εκτάσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα πολλαπλά οφέλη από αυτές τις ενέργειες αναμένεται να επηρεάσουν θετικά σε σημαντικό βαθμό τις εκπομπές τους διοξειδίου του άνθρακα, το βιοτικό επίπεδο όλων των κρατών – σε συνδυασμό με τις ενέργειες που ήδη σχεδιάζονται – και την αειφορία των θαλάσσιων και χερσαίων οικοσυστημάτων.

Παπαδόπουλος Ιωάννης, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Αγροτικής Οικονομίας, ΑΠΘ