Παρόλο που η εργασία μου αφορά στην ναυτιλία, τα διυλιστήρια πετρελαίου, τη διανομή πετρελαιοειδών και των ανεφοδιασμό των πλοίων η έμπνευση και η θέληση μου εστιάζει στον προβληματισμό στο πεδίο της εμπιστοσύνης. Πρόκειται για μια αξία η οποία έχει τεράστια δύναμη ωστόσο εκλείπει πολύ. Όλοι μας έχουμε ανάγκη να εμπιστευτούμε, να μοιραστούμε, να στηριχτούμε. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν την εμπιστοσύνη.

Υπάρχει άραγε; Και αν ναι πόσο διαρκεί;

Τα παραπάνω ερωτήματα είναι πολύ δύσκολο να απαντηθούν. Διότι στην περίπτωση θετικής απάντησης τα αντίθετα επιχειρήματα που αριθμούνται είναι πολλά.

Η έλλειψη της εμπιστοσύνης δημιουργεί ένα «κράτημα» στις σχέσεις, όλων των ειδών. Ωστόσο είναι πιο ασφαλές να μην υπάρχει «τυφλή» εμπιστοσύνη διότι καμιά φορά δεν βλέπουμε γενικότερα μπροστά μας με αποτέλεσμα να απογοητευόμαστε. Επιπλέον, η εκάστοτε απογοήτευση δημιουργεί ένα πολύ ισχυρό κλείδωμα, το οποίο για να διαλυθεί απαιτεί πολύ κόπο και πολλές θυσίες.

«Η εμπιστοσύνη με σύνεση, αξιολογεί την πιθανότητα προδοσίας, αναγνωρίζοντας ότι είμαστε όλοι ευάλωτα πλάσματα που μπορεί να προδώσουν σε κάποιες πιο αδύναμες στιγμές. Ρεαλιστικά, είναι πιθανό ότι οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να προδώσει κάποιον που αγαπάει. Η τυφλή εμπιστοσύνη αρνείται αυτή την σκοτεινή πτυχή της ανθρώπινης φύσης». Η Εύη Βασιλείου παραθέτει κάτι πολύ ωραίο “η επικοινωνία είναι το κλειδί στα πάντα. Αν δεν ακούσω τι έχει να μου πει ο άλλος, θα υποθέσω πως ξέρω τι μου λέει και δεν θα απαντήσω ποτέ στο ερώτημά του. Οπότε, αν έχω χάσει την εμπιστοσύνη του συντρόφου μου, η μόνη λύση είναι η επικοινωνία. Όχι τι θέλω να ακούσω, αλλά τι πραγματικά μου λέει ο άλλος”.

Έλενα Βαρδινογιάννη, Οικονομολόγος