Υπάρχουν μέρες που ολόκληρο το κοελικό σύμπαν εθελοτυφλεί απέναντι στις αισιόδοξες ρήσεις και συνωμοτεί ξεκάθαρα εναντίων σου… Μέρες που όλα γύρω σου πάνε στραβά, με προβλήματα σε δουλειά, οικογένεια, προσωπικό επίπεδο, μα κυρίως στο μέσα σου… Κι εκεί που φλερτάρεις έκδηλα με το να αρχίσεις  να ξεσπάς σε όποιον κι ό,τι βρεθεί μπροστά σου, η φωνή της συνείδησης σου ψιθυρίζει το τετριμμένο «Τι σου φταίνε οι άλλοι;» και σε ελάχιστο χρόνο, με βαθιά ανάσα, έχεις επιστρέψει- ηρεμότερος- στο καβούκι της ευγένειας.

Δεν κατάλαβα ποτέ τους ανθρώπους που δεν έχουν την αυτοπειθαρχία να μην εκδηλώσουν αναίτιο θυμό απέναντι σε κάποιον που δεν τους φταίει… Αυτό το μυστήριο είδος που θεωρεί ότι έχει το ακαταλόγιστο να συμπεριφέρεται με όποιο τρόπο νιώθει πιο εκτονωμένο, κορνάροντας στον δρόμο, μαλώνοντας στις ουρές αναμονής, μιλώντας άσχημα με κάθε ευκαιρία.. Και είναι πράγματι ένα είδος που συνεχώς πληθαίνει, όσο η οικονομική δυσπραγία κάνει τους καιρούς όλο και πιο χαλεπούς…

Κάθε φορά που γίνομαι εγώ το θύμα ενός αναίτιου ξεσπάσματος, ακριβώς επειδή δεν μπορώ να αντιληφθώ και να κατανοήσω μια ανάλογη συμπεριφορά, ψάχνω να βρω τι από όσα είπα ή έκανα την πυροδότησε… Μεγάλο βάσανο να πιστεύεις πάντα πως αν εσύ είχες κάνει κάτι διαφορετικό, το ξέσπασμα θα είχε αποφευχθεί! Εκείνη τη στιγμή για τον απέναντι σου, φταις για όλα: για την οικονομία της χώρας, την κίνηση, την κακή σχέση με τη σύζυγο ή την ακόμα χειρότερη με τον ίδιο του τον εαυτό και τόσα άλλα…!

Έτσι, προσπαθώ να μην μπω στη διαδικασία να λογοφέρω, με την προσπάθεια αυτή να  βρίσκεται σε εξέλιξη… Υπάρχουν φορές που δεν μπορείς να αποφύγεις τη ρήξη και ειλικρινά θαυμάζω εκείνους που τα καταφέρνουν να παραμένουν πάντα ήρεμοι… Ένας άνθρωπος, που η αγένεια είναι δεύτερη φύση του, κάποια στιγμή θα αντιμιλήσει στον λάθος «άλλο»… Και τότε, πράγματι, το κοελικό σύμπαν θα γίνει άκρως ανταποδοτικό, η αρνητική ενέργεια θα επιστραφεί πολλαπλάσια και η σπορά ανέμων θα οδηγήσει στον θερισμό θυελλών… Ας είμαστε λοιπόν, προσεκτικότεροι και ευγενέστεροι με τους γύρω μας, όσο δύσκολοι κι αν είναι οι καιροί…!

Από τη Στράντζου Νάντια, Δασκάλα ΠΕ 70