Γράφει η Καλλιρρόη Νικολάου

Το συγκεκριμένο άρθρο δημιουργήθηκε για προσωπική χρήση. Όσοι σκοντάψετε εδώ, ελπίζω να βρείτε μια σπίθα ικανή να ξυπνήσει την φωτιά της αγάπης μέσα σας…

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πώς θα βιώνατε την αντιστροφή των γεύσεων κατά βούληση; Πολλές φορές στη ζωή μας η ανατροπή λειτουργεί ως λύση, δηλαδή το κλισέ που λέγεται πως πίσω από κάτι κακό κρύβεται κάτι καλό, ενδέχεται να μην είναι παρηγοριά, αλλά πραγματικότητα. Επιστήμονες στις ΗΠΑ κατάφεραν για πρώτη φορά να αντιστρέψουν τις γεύσεις των τροφών κατά βούληση, επεμβαίνοντας στον εγκέφαλο πειραματόζωων, έτσι ώστε αυτά να νιώθουν πικρή γεύση, όταν έτρωγαν κάτι γλυκό και το αντίστροφο. Το επίτευγμα αποδεικνύει ότι η γεύση είναι «καλωδιωμένη» στον εγκέφαλο. Πώς; Αν χειραγωγήσουμε τα κατάλληλα εγκεφαλικά κύτταρα.

Ωστόσο, δεν εξηγούνται όλα με την επιστήμη. Η ζωή είναι πολυσύνθετη, επομένως απαιτείται πολυπαραγοντική θεραπευτική προσέγγιση των δυσκολιών. Απαιτούνται  εκτός της φυσικής κατάστασης προσόντα, όπως η εξυπνάδα∙ Πολύ σημαντικό να ξέρεις να μιλήσεις τη στιγμή που πρέπει, να πεις αυτό που χρειάζεται και να τους καθηλώσεις όλους. Να έχεις σταθερές βάσεις, καλή ανατροφή, σωστές χαρακτηρολογικές δομές κι ως πυρήνα όλων αυτών την αγάπη. Η ουσιαστική αγάπη είναι το εισιτήριο για την εξασφάλιση μιας ζεστής χειραψίας με τη ζωή. Θάρρος, ευθύτητα και δραστηριότητα αποδίδουν μια ενέργεια απαραίτητη για την εξέλιξη του καθενός. Η ακριβής μείξη, η ισονομία, η συμμετρία, η αρμονία, βρίσκονται στη βάση των δογμάτων των Πυθαγορείων και του Ιπποκράτη. Ωστόσο, ο Ιπποκράτης αναφερόταν με θετικό πρόσημο για το πικρό στην υγεία, στη θεωρία του για τις 4 γεύσεις.

Παρ’όλα αυτά, πόσο δύσκολο είναι τελικά να αντιμετωπίσει κανείς μια απογοήτευση; Στην αρχή κυριαρχούν η έκπληξη, ο θυμός, ο φόβος, η αίσθηση της κατάρρευσης, ίσως κι ο πόνος. Δέον όμως είναι, ακριβώς εκείνη την στιγμή, χωρίς να χαθεί δευτερόλεπτο, να μπορεί κανείς να σταθεί με ψυχραιμία. Να απλοποιήσει το γεγονός και να προχωρήσει παρακάτω. Αμέσως, η λειτουργία της διαδικασίας αυτής περιέχει ήδη αρκετή δόση ζάχαρης που αναμιγνύεται με την πικρία και η γλύκα δεν αργεί να φανεί!

Στην συνέχεια θα ήθελα να «βάλω» στο παιχνίδι την αξία της αμφίδρομης σχέσης της χαράς με τη γλύκα, διότι βλέπω πως επικρατεί η ψευδής χαρά. Αλήθεια μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι είναι όντως  τα δάκρυα; Μια συνθήκη, όχι της μιζέριας, αλλά μια αίσθηση ευγνωμοσύνης, εσωτερική ευδαιμονία, που μας αναπαύει. Μια εσωτερική συγκίνηση, η μέθη της ψυχής. Και κάπου εκεί φυτρώνουν προβληματισμοί, όπως για παράδειγμα «ο πόνος» ! Ποιος ο ρόλος του; Αυτό είναι ένα προσωπικό ερώτημα του καθενός, που έχει διαφορετική έκταση ανάλογα με τη χρονική στιγμή και συνθήκη που το θέτουμε. Είναι απαραίτητο να ζούμε το χώρο και το χρόνο μας. Να γίνονται αυτοί αφορμές για αποκαλύψεις αναζήτησης και γεύσης. Υπάρχει μια οδός. Να απαντηθεί δια της ανθρώπινης λογικής, να ψηλαφίσουμε τα πράγματα. Ωστόσο, η λύση δεν είναι μια μαθηματική απάντηση. Θα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος. Εξηγήσεις ορθολογικές συνήθως δεν μας αναπαύουν. Πολλοί άνθρωποι εκφράζουν απορίες για επίλυση προβλημάτων και ηθικολογούν.

Στύβω το μυαλό μου και την καρδιά μου- αλλά αυτό είναι κάτι δικό μου- όταν ο άλλος σου ζητήσει κάτι άλλο πέραν της ψευτο-αρετής σου, φανερώνεται η υπαρξιακή μας κρίση. Λυπούμαστε για τους άλλους, κρύβουμε όμως το ότι είμαστε ελλειμματικοί μέσα μας. Ο άνθρωπος ο ελλιπής ζει στο σκοτάδι του και προσπαθεί να το σκεπάσει.

Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε να δυστυχούμε με ωραίο τρόπο …

ΥΓ: Παρά το πολύ κρύο δεν χρειάζεται να ντυνόμαστε χοντρά, ούτως ώστε να περνάνε με περισσότερη ευκολία τα συναισθήματα απευθείας στην καρδιά.

Για το τέλος σας αφιερώνω ένα τραγούδι αγαπημένο, του Μανώλη Ρασούλη, «Μη φοβάσαι»

Άιντε μη φοβάσαι που φοβάσαι
φίλος με τον πόνο να’ σαι
πάντα έχει η ζωή
κάτι πιο βαθύ να πει
και ο φόβος και ο πόνος
είναι δυο σοφοί